Ավետիք Իսահակյանի մասին հուշերը բացահայտում են նրա մարդկային դրական հատկանիշները, անկեղծությունն ու նուրբ հումորը։

Ինչը սորոսնյային վատ է, հային լավ է։ «Թութիի տիկնիկներ» հաղորդման արձագանքներն եմ նայում դրանց էջերում. «Սորոսի տիկնիկները» չեն ուզում «Թութիի տիկնիկ» պիտակավորվել՝ բրենդի հարց է։ Մանիպուլյացիա, ապատեղեկատվություն ,փաստերի կամային մեկնաբանում՝ այսպես են բնութագրում էդ հաղորդումը։

Համալսարանի մի պրոֆեսոր հարց տվեց իր ուսանողներին. -Արդյոք այն ամենը, ինչ գոյություն ունի, ստեղծված է Աստծո՞ կողմից: Մի ուսանող համարձակորեն պատասխանեց. -Այո:

Դարվի՜ն, Դարվի՜ն, Դարվի՜ն, զուր անցավ ողջ կյանքդ, քո թեորիան չիրականացավ։ «Գոյության կռիվդ» սուտ բան է եղել։

«Եթե ռուսները արտաքսվեն Կովկասյան շղթայի այն կողմը, և մենք մնանք հաղթական Թուրքիայի և մուսավաթական Ադրբեջանի արանքում, ունենալով կողքներիս ազգայնական-մենշևիկյան Վրաստանը, որը, ռուսների ահից ու իր սեփական գոյությունը ապահովելու համար, պիտի աշխատի ամեն կերպ հաճո լինի թուրքերին… ՈՒրիշ խոսքով՝ նորից պիտի հաստատվի այն դրությունը, որ գոյություն ուներ 1918-20 թվականներին, մի անտանելի դրություն, որի մեջ խեղդվում էր Հայաստանը և որից նրան փրկեց միմիայն ռուսների վերադարձը: Ահա հեռանկարները»։

Մասնագետները հերքում են առասպելն այն մասին, թե սուրճը վնասակար է սրտանոթային համակարգի հիվանդություններով տառապող իշխանավորների և նրանց հարազատների համար։ Նրանք խորհուրդ են տալիս սուրճից հրաժարվել նրանց, ովքեր ունեն, օրինակ, թրթռացող առիթմիա իշխանությունը կորցնելու վախից։

«Ախպար» ասացինք, մեզնից չափառեցինք, կոմունիզմի «վեհ գործը» չվստահեցինք, մեզ հատուկ բռիությամբ ոտնակոխ արինք նրանց ռոմանտիկ հայրենասիրությունը: Մի խոսքով, թքեցինք մեր եղբայրների հոգու մեջ: Նույն հողի վրա ապրելով՝ հաջողացրինք էլի «փշալար» քաշել մեր միջև ու նրանց սարքել երկրորդ սորտի խորհրդային քաղաքացի: Ազգավնաս մի փշալար էլ ավելի վաղ էինք քաշել:

Բարի լույս բոլորին։ Թող Տերը օրհնի մեր այսօրվա նոր սկսող օրը։ Ոսկի խոսքեր ամերիկացի խելացի գրողից։

...Հովհաննես Սմբատն ու Աշոտը համարյա միաժամանակ մեռան: Տերության խնամակալ Վեստ Սարգիսն ասում էր, որ Անին Բյուզանդիայի կայսրի կալվածն է արդեն:

Չեմ ուզում նորից անդրադառնալ դժոխքի ճանապարհի չարչարանքներին, բայց որ հետևանքը շատ ծանր եղավ (սուր երիկամաքարային հիվանդություն), դա փաստ էր: